Wiek a wydajność pracy. Akumulacja i deprecjacja kapitału ludzkiego

Celem raportu jest zbadanie powiązań pomiędzy wiekiem, produktywnością, i kształceniem ustawicznym. W trakcie przygotowywania publikacji autorzy korzystali z różnych baz danych (EU-SILC, LFS, Structure of Earnings Survey, SHARE, ELSA, SHARELIFE) oraz podejść metodologicznych. Przeprowadzona analiza pozwoliła na identyfikację grup krajów, w których stosunki wiek- dochody kształtują się na podobnym poziomie (dla niektórych grup pracowniczych), oraz na wyjaśnienie tych podobieństw i różnic. Niektóre z nich można wytłumaczyć różnicami w wielkości poszczególnych sektorów, typach kształcenia i strukturach zatrudnieniu w poszczególnych krajach. Inne są wynikiem działania instytucji rynku pracy oraz (nie)występowaniem zachęt do pracy w starszym wieku, stwarzanych przez systemy zabezpieczenia społecznego. Co więcej, różnice w poziomie zarobków pomiędzy grupami osób o różnym poziomie wykształcenia oraz zawodzie są mniejsze pośród badanych powyżej 50 roku życia niż wśród osób młodszych. Autorzy dowodzą, że dynamika zmian przeciętnego wynagrodzenia jest silnie uzależniona od momentu wejścia na rynek pracy i jego opuszczenia. Oszacowanie wpływu kształcenia ustawicznego na wydajność pracy w starszym wieku (mierzoną wysokością zarobków) pokazuje, że dla pracowników w wieku 50 + udział w szkoleniach powoduje wzrost płac w krótkim okresie.

Publikacja powstała w ramach fundowanego przez Komisję Europejską projektu NEUJOBS, będącego częścią 7 Programu Ramowego.

Pełny tekst raportu w języku angielskim dostępny jest tutaj.