Specjalne Strefy Ekonomiczne – 20 lat później

W publikacji “Specjalne Strefy Ekonomiczne – 20 lat później” Camilla Jensen i Marcin Winiarczyk przedstawiają opartą na analizie danych panelowych analizę skuteczności polityki regionalnej w Polsce od 1994 roku. Pierwotnie, na początku transformacji w Polsce, miała ona na celu wspieranie nowej działalności gospodarczej w wyznaczonych strefach typu greenfield w obszarach wysokiego bezrobocia. Z czasem ewoluowała i dziś odnosi się do wielu dziedzin, również tych obejmujących działalność gospodarczą z okresu socjalistycznego. Głównym narzędziem motywacyjnym nowych inwestorów do lokalizowania swojej działalności w SSE jest obniżony podatek dochodowy. W zamian Polska ma nadzieję pozyskać nowe, przyjazne dla środowiska i zorientowane na eksport inwestycje, które stworzą dodatkowe miejsca pracy. Wyniki analizy ekonometrycznej ukazują, że polityka ta odniosła sukces głównie w zakresie przyciągania bezpośrednich inwestycji zagranicznych do polskich SSE. Zorientowane na rozwój, długoterminowe i jakościowe cele, takie jak promocja przyjaznych środowisku zachowań, nadal nie zostały osiągnięte. Ponadto, porównując wzrost poziomu wynagrodzeń w obrębie stref i poza nimi widzimy także, że przedsięwzięcia zlokalizowane w SSE nie wymagają udziału wyspecjalizowanej kadry pracowniczej, i tym samym nie przyczyniają się w pożądany sposób do budowy nowego, opartego na innowacyjności i wysoko wykwalifikowanym kapitale ludzkim, modelu gospodarczego w Polsce. Autorzy konkludują publikację stwierdzając, iż konieczne jest zastosowanie alternatywnych bodźców, takich jak poprawa infrastruktury czy usprawnienie funkcjonowania instytucji, aby zachęcić inwestorów działających na terenie SSE do wejścia na ścieżkę nowoczesnego rozwoju.

Pełen tekst publikacji (w j. angielskim) dostępny jest tutaj.