Prawdziwe i złudne sposoby na walkę z bezrobociem w krajach Grupy Wyszehradzkiej

Dwie na pięć osób w krajach Grupy Wyszehradzkiej zmagały się z bezrobociem przez ponad rok. Długotrwałe bezrobocie jest szczególnie dotkliwe wśród osób z niskim wykształceniem, zwłaszcza wśród mieszkańców Europy Wschodniej. Szczególnie widoczne jest to na Węgrzech, gdzie spora część osób w wieku produkcyjnym ma jedynie podstawowe wykształcenie. Bezrobocie długoterminowe jest niekorzystne zarówno dla osób nim dotkniętych, jak i całej gospodarki. Ponadto, wykluczenie z rynku pracy wiąże się z możliwością wystąpienia zaburzeń psychicznych oraz zmniejszeniem intensywności poszukiwania pracy. Może także utrudnić dostosowanie systemu wynagrodzeń do realiów rynku pracy oraz opóźnić ożywienie gospodarcze.

Długoterminowe bezrobocie jest również przyczyną ubóstwa oraz wykluczenia społecznego, ograniczającego wzrost gospodarczy. Zapobiec mu można poprzez aktywizacje osób pozostających bez pracy, podwyższanie ich kwalifikacji, a także ograniczanie wczesnego odchodzenia na emeryturę. Szacuje się, że działania takie mogłyby przyczynić się do wzrostu poziomu zatrudnienia w Grupie Wyszehradzkiej o 2-3%.

Publikacja Agoty Scharle powstała w ramach warsztatów „Policy workshops for V4 think tanks”,  sponsorowanych przez Fundusz Wyszehradzki. Współtwórcami pracy są Márton Csillag, Lucia Mýtna Kureková, Monika Maksim, Anna Orosz, Filip Pertold, Izabela Styczyńska oraz Balázs Váradi.