Co dalej z ochroną zdrowia w Polsce - stan i perspektywy
System ochrony zdrowia jest przedmiotem nieustannych napięć i trudności w ich łagodzeniu, a tym bardziej likwidowaniu, a co najmniej – zmniejszaniu. Zmiany podejmowane są pod wpływem jednostronnej oceny politycznej, interesów różnych grup uczestników albo protestów kolejnych grup kadry medycznej. Brakuje profesjonalnej i w pełni udokumentowanej diagnozy systemu, wykonanej przez niezależnych ekspertów, która mogłaby być podstawą kompleksowego projektu reformy ochrony zdrowia, a nie jednostkowych, incydentalnych zmian, zaburzających już mocno zachwianą równowagę systemu. Reformy wyważonej i dobrze rozłożonej w czasie, aby w żadnym momencie nie przysparzała negatywnych efektów zdrowotnych. Reformy uzgodnionej wśród interesariuszy i podjętej ze zrozumieniem konieczności zmian, aby istniało dla niej społeczne poparcie. Reformy, na którą będą środki, instytucje i zaangażowani profesjonaliści – liderzy ochrony zdrowia. Reformy, która nie będzie zarzucona czy zmieniona, gdy zmieni się władza polityczna. Taka reforma czeka na przedstawienie i debatę. Zaczynamy ją od wytypowania i przedstawienia głównych problemów systemu. Na czele listy spraw, które wymagają pilnego podjęcia stawiamy problem niedostatecznych zasobów, ale skojarzonych z innymi działaniami niezbędnymi by osiągać wyższą skuteczność w realizacji celów zdrowotnych. Nie ma jednego cudownego sposobu na zrównoważenie i poprawę funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Potrzebne są do tego zarówno większe finansowanie, odpowiednie ilościowo i jakościowo kadry, jak i dobre instytucje. Środki finansowe są warunkiem koniecznym, ale niedostatecznym – jeśli nie będzie kadr oraz właściwych instytucji, a te kształci się i tworzy latami.
W przekazywanej Czytelnikom publikacji prezentujemy cztery tematy, odpowiednio do wskazanej listy głównych spraw wymagających pilnego podjęcia. Zaczynamy od problemu dobrego rządzenia, czyli osiągnięcia zdecydowanej poprawy rozwiązań instytucjonalnych w ochronie zdrowia. Następnie podnosimy problem konieczności wzrostu nakładów finansowych z wyważeniem odpowiedzialności publicznej oraz indywidualnej. Silnie akcentujemy konieczność rozwoju w Polsce kadr medycznych i około medycznych, przedstawiając problemy zaniedbań oraz wysokiego poziomu deficytu profesjonalistów, paraliżującego obecnie funkcjonowanie służby zdrowia. Ostatni tekst, chociaż nie mniej ważny w grupie problemów priorytetowych w ochronie zdrowia, dotyczy zdrowia publicznego i domaga się jego dowartościowania poprzez traktowanie dbałości o zdrowie populacji jako inwestycji w kapitał ludzki o policzalnej i znaczącej stopie zwrotu.
